Money Talks...

                              

ابتدا باید به خاطر پست قبلی از همه دوستان معذرت خواهی کنم ... من نباید اون مطالب رو می نوشتم و شماها رو نگران می کردم. اینم باید یکی ازون اسرار مگو میشد که هیچ کجا درز پیدا نمی کرد ... اینجوری دیگه خاطر هیچ کس هم مشوش نمی شد ... عمر دست خداس! کی میدونه شاید من فردا نباشم و شاید 100 سال دیگه هم عمر کنم! ولی درکل قصد مردن ندارم و هنوز می خوام از دردها و رنج های این دنیا مستفیض بشم!

 بهر حال بازم معذرت می خوام اگه ناراحتتون کردم ... ولی برام یه مطلب خیلی جالب بود و اون این بود که عزیزانی که منو اصلا نمی شناختن اومده بودن ابراز احساسات کرده بودن ولی اون کس یا کسایی که این کارو با من کرده بودن و به قولی گند زده بودن تو اعصاب ما ککشون هم نگزیده بود، شاید هم حال کرده بودن که چه توناییهای بالقوه ای دارن که می تونن یه آدم رو از پا در بیارن! جالب اینجاست این آدمها وقتی از خودشون هم صحبت می کنن خودشون رو آدمهایی مهربون و سرشار از عاطفه و محبت توصیف می کنن ...

خدایا مارو از شر چنین آدمهایی مصون بدار!

یه جورایی حالم ازین دنیای مادیگرایی که توش دارم زندگی می کنم حالم بهم می خوره! دنیایی که محبت و عاطفه هم با پول سنجیده میشه! مهم کادویی هست که برای طرف می بری ... اصلا مهم نیست که توی اون کادو یه دنیا عشق و عاطفه نهفته باشه مهم اینه که ارزش مادی زیادی داشته باشه! یا به قول دیگه مهم میزان منفعت رسوندن شماس! اگه من یه بچه مایه دار بودم همه درها بروم باز بود و به قولی همه برام سر و دست می شکوندن! اما الان ... همه توی بحرانهای عاطفین!!!

( این رو هم باید بگم هنوز دختر ها و پسر هایی هستن که براشون فقط معنویات مهمه و به مادیات هیچ کاری ندارن. اینو گفتم که یه دفعه به این عزیزان توهینی نشده باشه ... رسما حاضرم فدای همچین آدمایی بشم!)

مولانای عزیز کجایی که ببینی به این شعرت چه خوب داره عمل میشه!!!

کریمان جان فدای دوست کردند      سگی بگذار ما هم مردمانیم

غرضها تیره دارد دوستی را       غرضها را چرا از دل نرانیم

..

چو بر گورم بخواهی بوسه دادن   رخم را بوسه ده کاکنون همانیم

خمش کن مرده وار ای دل، ازیرا       به هستی متهم ما زین زبانیم

یه چند وقتی رو شاید ننوشتم ... بستگی به حالم داره، شایدم در اینجا رو برای همیشه گِل گرفتم!

هر چی آرزوی خوبه مال شما ...