مســــــــــتانه
هر چه گشتیم در این شهر نبوداهل دلی . . . . . که بداند غم دلتنگی وتنهائی مامســــــــــتانه
هر چه گشتیم در این شهر نبوداهل دلی . . . . . که بداند غم دلتنگی وتنهائی مادرباره من
پیوندها
جدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
- دی 1388 1
- فروردین 1388 2
- دی 1387 1
- آذر 1387 3
- آبان 1387 3
- مهر 1387 4
- شهریور 1387 4
- مرداد 1387 1
- تیر 1387 1
- خرداد 1387 3
- فروردین 1387 2
- اسفند 1386 1
- بهمن 1386 1
- دی 1386 1
- آذر 1386 1
- آبان 1386 2
- مهر 1386 2
- شهریور 1386 2
- مرداد 1386 4
- تیر 1386 5
- خرداد 1386 4
- اردیبهشت 1386 4
- فروردین 1386 5
- اسفند 1385 4
- بهمن 1385 8
- دی 1385 8
- آذر 1385 8
- آبان 1385 4
- مهر 1385 4
- شهریور 1385 3
- مرداد 1385 3
- تیر 1385 3
- خرداد 1385 2
- اردیبهشت 1385 5
- فروردین 1385 3
- اسفند 1384 3
- بهمن 1384 3
- دی 1384 5
- آذر 1384 3
- آبان 1384 2
- خرداد 1384 2
- اردیبهشت 1384 5
- فروردین 1384 3
- اسفند 1383 2
دلا کی به شود حالت اگر اکنون نخواهد شد؟!
یکی از بزرگترین هنرهای آدمیزاد لذت بردن از زندگیشه! جالب اینجاس که کمتر کسی هم کاملا این هنر رو داره! تو این 24 سالی که زندگی کردم این رو به وضوح دیدم که زندگی روز به روز بدتر و مزخرف تر میشه! یعنی هرچی سنت بیشتر میشه مشکلات هم بیشتر میشه (احتمالا در این مورد با من هم عقیده اید ...) یه سری انسانها وجود دارن مثل بنده! که از ابتدا شروع می کنن به ناله کردن و گیر دادن به نداشته هاشون. امّاااااا! از طرف دیگه آدمهای باهوشی هم هستن که دم رو غنیمت می دونن و از ثانیه ثانیه زندگیشون استفاده می کنن یا بهتر بگم لذت می برن! چون میدونن ممکنه فردا همین لذت ساده امروز رو هم نداشته باشن ...
حالا اینقدر افاضات کردم که چی؟ که بگم عزیزان برادر! من یه عمره نالیدن و غصه خوردن رو تجربه کردم و عمر گرانمایه رو که از دست دادم هیچ به جایی هم نرسیدم! شما دیگه لطفا این مسیر رو طی نفرمایید و مسیرهای جدیدی رو امتحان بفرمایید! باور کنید میشه از نوشیدن یه استکان چای قند پهلو هم لذت برد ...
(اینا شعار نبود واقعیته!!!)
* اینم محض تفنن!
"همانا ما شما را با زور چَک و لگد هم شده وارد بهشت می کنیم!"
سوره ناجا آیه 110
دوست عزیز ازمطالب استفاده کردیم
ایام خوشتان را تبریک می گویم برای گرفتن یادگاری به وبلاگ ما سر بزنید یا حداقل وبلاگ من را در لینکستان خود قرار دهید تا زیر سایه شما نسیمی به ما برسد و بازدیدکنندگان شما گوچه چشمی به وبلاگ ما داشته باشند
به علت حجم بالای عکسهای آموزشی ما شمااول تمام صفحه های اینترنتی را ببندید و دقیقا 5 دقیقه صبر کنید تا وبلاگ ما لود شودخیلی خوشحال می شوم از این فرصت نهایت استفاده را ببرید
پیروز باشید به امید روزی که موضوع وبلاگ من باعث ایجاد همکاری دو جانبه وبلاگهایمان شود
http://emailiranian.persianblog.com
http://shovaliehsabz.blogfa.com
سلام آقا سعید ..
منظورم از اون تاسف ٬ تاسف برای همه چیزبود و بیشتر برای خودم .... و اینکه چرا ما آدمها باید کاری کنیم که این جور حس ها در همنوعانمون برانگیخته بشه !.. کاملا درک کردم ... چون خودم قسم خورده ام !... واسه انتقام از کسایی قسم خوردم ... و متاسفم واسه همه چیز!.... همه چیز آقا سعید !...
یاد شعری از عرفان نظرآهاری افتادم به نام چای با طعم خدا !
چاییت یخ نکنه آقا سعید !!!....
سر بلند و پیروز باشی
دلت شاد
یا حق
سلام مریم خانم ...
ای بابا ... اصلا فکر نمی کردم شما هم قسم خورده باشید ...
چشم! بفرما چایی!
ممنونم ... دلت سبز و بهاری ...
خوشحالم که حالت بهتره.نتیجه اخلاقی این پستت رو قبول دارم.هرکسی ارزش اینو نداره که به خاطرش زندگی رو به کام خودمون تلخ کنیم.شاد باشی همیشه عزیزم:)
ممنونم ... حال من نوسانیه! یه روز خوب یه روز بد!
ممنونم ... امیدوارم همیشه دلت سبز و بهاری باشه مهربون ...
آره، منم اگه سربازی نمی رفتم، یه 206 زیر پام بود، بابام تامین م می کرد، کارم هم ردیف بود، از زندگی لذت می بردم.
زیر چرخ زندگی چه جوری لذت ببرم؟
برو بچه مایه، برو
شوخی جالبی بود! من اگه سربازی نرفتم به اندازه همون دو سال علافی کشیدم! والله تا حالا هم پشت ۲۰۶ نشستم! ته ماشینی که روندم پیکان مدل ۶۰ بوده :)) بابایی هم ندارم که تامینم کنه! (فکر می کردم با هوشی که داری تا حالا اینو متوجه شدی ...) همه باباها که مثل بابای شما نمیشن :))
بدبختی هایی هم که تو این زندگی کشیدم کم نبوده! یعنی به راحتی می تونم بگم کمتر از تو سختی نکشیدم!
تازه من این درس لذت بردن از زندگی رو از خودت یاد گرفتم! چه استاد ضایعی هستی ها! یه چیزی به ما یاد میدی بعدش ضایمون می کنی؟!!!
:)))
شاد باشی.
مرسی عزیزم ... تو هم همچنین!
سلام!
***********************
*******************
قرار بلاگ اسکایی ها به روز شد....
****************
*******************
موفق باشی
همانا ما شما را بازور چک ولگد هم که شده وارد وبلاگ خودمان میکنیم
روایت از پرستو فنچ کوچولو
سلام تو خجالت نمیکشی به وبلاگه من سر نمیزنی؟؟
خیلی خوب پاشو بیا هنوزم دیر نشده
چرا آدرستو نذاشتی؟! من از بدونم باید کجا بیام؟!! :(
سلام
از بالا که نگاه می کنی
می بینی
ربع قرن از عمرت گذشت
سلام ...
از پایینم نگاه کردم همون ربع قرن گذشته بود! :))
خیلی خوبه که ادم این چیزا را هرچه زود تر بفهمه.
حالا بگو ببینم اونایی که توی اون عکسه همون چای قند پهلو ست که قراره ازش لذت ببریم ((:
آره خیلی خوبه! ولی مهمتر عمل کردن بهشه ...
آره دیگه البته قندش رو انداخته بودیم توش!
راجع به قسمت بالا که حق با شماست....
واما...اون آیه......
کلی خندیدم شیطون
دلت شاد
خدارو شکر دل یکی شاد شد ...
ممنونم ... دلت سبز و بهاری ...
همه چی زوری دیده بودیم الا بهشت!چطوری سعید جان؟
اینجا ایرانه! همه چی ممکنه! خوبم شماها چطورین؟
چیز نگو بابا بریز بخوریم D:
باشه .. اونم عکس چای قند پهلو بود ... !
نه دیگه تو زیادی خوردی! بذار به بقیه برسه :))
صداشو در نیار کسی که نفهمید!!!
اگر سعی کنی و بخوای خوب فکر کنی ... از همه چی میشه لذت برد ...
کاملا صحیحه! می دونی چقدر دربه در آدرست بودم!!!
به تو میگن بچه چیز فهم
خوبه که الان به این نتیجه رسیدی که از زندگیت لذت ببری
همون چایی رو که گفتی
فکر کن از کار برگشیت و خسته و کوفته میری یه دوش میگیری و سرحال میشی یه لیوان چای خوشرنگ هم واسه خودت درست کن ( البته اگه بلد نیستی بهتره که از زندگیت لذت نبری!!!!!) خوب بشین پشت کامپیوتر و برو به دنیای مجازی .
وایییییی چه خوش می گزره و چه لذت بخشه
ادم هر چی نداشته باشه اینا رو که میتونه داشته باشه نه؟
ببخشیدا من لیسانس خانه داری دارم! چایی که سهله براتون ماهی شکم پر درست می کنم باقلوا! :))
آره واقعا لذت بخشه! مخصوصا وقتی تو دنیای مجازی همه سایتها فیلتر شده باشن :))
اومدم به دیدنت اما نمی دونم چی باید بگم..گاهی با اینکه کلی حرف دارم اما نمی تونم چیزی بگم...دلت شاد
هیچ آدابی و ترتیبی مجو!
هر چه می خواهد دل تنگت بگو!
ممنونم ...
شمام یه تغیر مسیری بده خب ! هنوز مگه چند سالته بابا بزرگه کوشولو :دی
چشم! دارم سعی میکنم همین کارو بکنم! :)) خودت که گفتی دیگه بابابزگ شدم :))